Diyarbakır’ın Bismil ilçesinde yaşayan Meliha Çetin, 1992 yılında eski bir doğumevinde bir kız çocuğu dünyaya getirdi. Çocuk, doğumun hemen ardından taburcu edilen Çetin’e gösterilmeden hastaneden alındı. Birkaç gün sonra kendisine bebeğinin vefat ettiği ve cenazesinin defnedildiği bildirildi. Cenaze işlemine dair bilgilere ulaşamayan Çetin, çocuğunun yaşama ihtimalinin bulunduğunu ifade ederek, “O zaman yaşananların ortaya çıkarılmasını istiyorum,” dedi.
62 yaşındaki Meliha Çetin, o dönemde Diyarbakır Selahaddin Eyyubi Devlet Hastanesi’nde gerçekleşen doğum sonrası bebeğinin hayatını kaybettiği haberini aldığını belirtti. Aile, çocuğun ismi ‘Maşallah’ olarak kaydedildiğini öğrendi ancak yüzünü hiç göremediler. Çetin, 33 yıldır evladının akıbeti hakkında bilgi edinmeye çalışıyor.
Bebeğinin Öldüğünü Söylediler, Cenazeyi Vermediler
Meliha Çetin, 1992’de dört çocuğu olduğunu ve beşincisine hamile olduğunu belirtti. Bismil’de doğum imkanlarının sınırlı olması nedeniyle Diyarbakır’a sevk edildiğini aktaran Çetin, o dönemdeki hava koşullarının da zorlu olduğunu belirtti. “Diyarbakır’a gittiğimizde doğumevinde çocuğum doğdu. Ancak, beni hemen eve gönderdikten sonra çocuk hastadır denilerek hiçbir bilgi verilmedi,” dedi.
Bebeklerinin adı ‘Maşallah’ olarak kaydedilmesine rağmen, Meliha Çetin’in kardeşi hastaneye gittiğinde, bebeğin hasta olduğu ve ilaç ihtiyaçlarının bulunduğu gibi bilgiler edindiğini belirtti. Kardeşi, bebeği görmek için talepte bulununca kendisine uygun olmadığını söyledikleri ifade edildi. Çetin, “Ertesi gün kardeşim tekrar gittiğinde, bebeğin vefat ettiği söylendi,” diyerek durumu anlattı.
Bebeğin Mezarı Gösterilmedi
Çetin, o dönemde yaşadığı sıkıntıları şu şekilde dile getirdi: “Bebeğim asla ölemez; eğer ölmüşse cenazemi gerektiriyorum. Fakat buna da izin vermediler. ‘En azından bebeğimin kıyafetlerini isteyebilirim,’ dedim, ama bunun da gerçekleşmesine izin verilmedi.” Çetin, eşine durumu bildirdiğini ve eşinin hastaneye giderek bebeğin cenazesi hakkında bilgi almak için mücadele ettiğini söyledi.
Meliha Çetin, “O dönem hemşirelerin tutumu son derece sertti; bizlere sanki hayvan muamelesi yapıyorlardı. Bugüne kadar ailem ve çocuklarım hep bu konuyu sorgulayıp durdular,” diyerek hislerini ifade etti.
Halen İçimde Bir Burukluk Var
Çetin, cesaret edemediği için evladını nerede arayacağına yönelik belirsizlik yaşadığını belirterek, “Bu bebeği nerede bulacağım ki? Bismil’de benzer kayıpların yaşandığını öğrendiğimde şok oldum,” dedi. Oğlunun, “Anne, bizim kardeşimizle ilgili çok sayıda bebek kaybolmuştur,” dediğini aktaran Çetin, sözlerine şu şekilde devam etti: “Olan bitene Allah’a dua ettim, fakat biz bu bebeği bulmakta çok zorlanıyoruz. İçimdeki burukluk hala sürmekte, çocuklarım da bu konu hakkında sorular soruyor. O günler niye yaşandı bunun açığa çıkmasını bekliyorum.”
Yorumlar kapalı.